Otobüs durağı

Dünyaya geldiğimiz andan itibaren bir yandan yaşamaya, bir yandan da ölmeye başlarmışız.

Çünkü nefes alıp vermek yaşamak ama, sayılı nefesleri tüketmek de ölüme yaklaşmak demek…

Yüz sene sonra şu an dünyadaki insanlardan kimse olmayacak, yeni milyarlar doldurmuş olacak yer küreyi…

Birileri gidecek, birileri gelecek. Otobüs durağı gibi…

Dünyadaki bütün kavgalar, savaşlar, mücadeleler otobüs durağını paylaşamamakla ilgili…
Oysa otobüs durağı kimsenin malı değil! 

Otobüs durağı ayrılıktır.
Otobüs durağı yolculuktur.

Otobüs durağı hüzündür.
Otobüs durağı karamsarlıktır.

Otobüs durağının tat alacak tarafı yoktur; şöyle bir gelip geçersin.

Çeşit çeşit insan portreleri gelir, geçer. Hâtıralarıyla, hayalleriyle, hayıflarıyla, hicranlarıyla, hüsranlarıyla, hikayeleriyle gelip geçerler…

Belki küçük ibretler alınabilir otobüs durağından…

Yoksa, herhangi "hoş bir seda" kalmaz otobüs durağında… 

(...)

# kitaptan,

Gülenlerin Ağlayanlara Borcu Var