Köşe bucak kaçtığın uçak

Uzun yıllar birlikte çalıştığımız yazar arkadaşımın kayınpederi bir avukat.

Şenol Abi… Müthiş bir adam…

Şöyle anlatayım; yüzme bilmediği halde denizde teknesiyle fink atar. Yetmiş beş yaşına rağmen, gözü gibi baktığı motosikletiyle hız yapar. Mesleği gereği sık sık seyahate çıkar. Ama ne kadar acil işi olursa olsun asla uçağa binmez!

Gideceği yere tren varsa, ilk tercihidir. Kuşetli biletini alır, “hulusi kalp ile” yola çıkar.

Yetmiş beş yaşına kadar hiç uçak siftahı yapmamıştı.

Neredeyse her hafta uçağa binen bizim yazar damadına şaşırır; "Korkmuyor musun?" diye.

İşte bu uçak korkusuna sahip avukat Şenol Abi, 16 Ocak 1983 tarihinde Ankara’da vefat etti.

Şöyle oldu ölümü:

İstanbul’da oturduğu halde, Ankara'da bir şirketin hukuk müşaviriydi. Patronun aşırı ısrarıyla, hayatında ilk kez bindiği uçak 16 Ocak 1983 günü Esenboğa'ya inerken piste çakıldı.

Şenol Abi de yetmiş beş yıldır kaçtığı uçağa ilk binişinde can verdi!

x X x

(Yolcu listesinde olup da uçağa binmeyen, dolayısıyla ölümün kıyısından dönen iki kişiyi haber yaptı gazeteler. Kurtulanlardan biri, annesine tembih ettiği halde sabah uyuyakalmış, uyanınca uçağı kaçırdığı için annesine bağırıp çağırmış, onun kalbini kırmıştı. Sonra televizyonun sabah haberlerinden uçağın düştüğünü öğrenince, bu kez annesinin boynuna sarılarak özür dilemiş, ama aynı gün otobüsle çıktığı Ankara yolunda trafik kazasında ölmüştü. Kurtulanlardan diğeri de daha sonra cinayetle öldürüldü.)
# Söyle, nasıl üzülmezsen öyle öleyim