Anne...

"Sizin hiç anneniz öldü mü?"
Benim öldü. 74 yaşındaydı.
Yaşarken yeterince yanında olamadığım için, bir gün ölürse pişman olacağımı biliyordum.
Ölünce pişman oldum.
7 yaşındayken annesini, 37 yaşındayken kocasını, 67 yaşındayken kızını, 74 yaşındayken oğlunu kaybetmiş, yaşamaktan yorulmuştu.
...
Biz doğulular; babamızı, annemizi, çocuklarımızı "uzaktan" severiz.
Yetiştiğimiz iklimde "seni seviyorum" yoktu.
Dokunmak, sarılmak yoktu.
Budün, bu yaşta öğrendim ki, anneler için göz kapaklarının ardında her zaman dökülmeye hazır gözyaşları mevcuttur.
Ve ben şimdi, yaşlı suratım iki elimin arasında, akan gözyaşlarım ve titreyen dudaklarımla diyorum ki:
"Seni seviyordum anne..."